در صنعت روشنایی، انتخاب متریال مناسب برای دیفیوزرهای نوری نقش مهمی در عملکرد و کیفیت نورپردازی دارد. دو ماده رایج در این حوزه پلی‌کربنات (PC) و پلی‌متیل‌متاکریلات (PMMA) هستند که هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. در این مقاله، تفاوت‌های این دو ماده را از جنبه‌های مختلف بررسی می‌کنیم.

1 .انتخاب مناسب برای محیط داخلی و خارجی

در واقع، PMMA  بیشتر برای استفاده در محیط‌های بیرونی مناسب است به دلیل ویژگی‌های ضد UV و مقاومت در برابر تغییر رنگ که تحت تابش مستقیم نور خورشید دوام بیشتری دارد. از طرف دیگر، پلی کربنات (PC) به دلیل ویژگی‌های مکانیکی قوی‌تر، مقاومت در برابر ضربه و قابلیت شکل‌پذیری بیشتر، به طور معمول برای استفاده در محیط‌های داخلی مناسب‌تر است، هرچند که با افزودن آنتی یووی می‌تواند در محیط بیرونی نیز استفاده شود.

2. میزان عبور نور (Light Transmission)

هر دو ماده دارای شفافیت بالایی هستند، اما PMMA معمولاً دارای عبور نور بالاتر (حدود 92%) است، در حالی که پلی‌کربنات عبور نوری در حدود 90% دارد. این موضوع باعث می‌شود که PMMA در مواردی که نیاز به حداکثر نور خروجی باشد، انتخاب بهتری باشد.

3. یکنواختی پخش نور

پلی‌کربنات به دلیل ترکیب خاص خود امکان استفاده از مستربچ‌های پخش‌کننده نور (Light Diffuser Masterbatch) را بهتر فراهم می‌کند، در نتیجه نقاط روشن (Hotspot) در آن کمتر دیده می‌شود. در مقابل، PMMA به دلیل شفافیت بالاتر، ممکن است نور را با شدت بیشتری از خود عبور دهد که نیازمند طراحی دقیق‌تری در نورپردازی است.

4. مقاومت مکانیکی و دوام

یکی از بزرگ‌ترین مزایای پلی‌کربنات، مقاومت فوق‌العاده بالای آن در برابر ضربه و شکستگی است. پلی‌کربنات حدود 250 برابر مقاوم‌تر از شیشه و چندین برابر مقاوم‌تر از PMMA است. این ویژگی باعث می‌شود که در محیط‌های صنعتی یا فضاهای خارجی که احتمال ضربه و آسیب وجود دارد، پلی‌کربنات انتخاب مطمئن‌تری باشد.

5. مقاومت در برابر اشعه UV و تغییر رنگ

PMMA در برابر اشعه UV مقاومت بالاتری دارد و در بلندمدت کمتر زرد می‌شود. پلی‌کربنات بدون پوشش‌های خاص ضد UV، ممکن است در معرض نور خورشید به مرور تغییر رنگ دهد. البته امروزه بسیاری از پلی‌کربنات‌های مورد استفاده در دیفیوزرهای نوری دارای پوشش ضد UV هستند که این مشکل را تا حدود زیادی برطرف می‌کند.

6. انعطاف‌پذیری و قابلیت شکل‌دهی

پلی‌کربنات انعطاف‌پذیری بالاتری دارد و می‌توان آن را به راحتی خم کرد، در حالی که PMMA شکننده‌تر است و احتمال ترک خوردن آن در فرآیندهای خم‌کاری بیشتر است. بنابراین، برای پروفیل‌های منحنی و طراحی‌های خاص، پلی‌کربنات انتخاب بهتری خواهد بود.

7. هزینه و صرفه اقتصادی

PMMA  و پلی‌کربنات معمولاً در محدوده قیمتی مشابهی قرار دارند. هرچند PMMA به‌طور کلی پلیمر ارزان‌تری نسبت به پلی‌کربنات محسوب می‌شود، اما از آنجایی که در ایران تولید نمی‌شود و نیاز به واردات دارد، هزینه نهایی محصول ساخته‌شده از آن ممکن است بیشتر از پلی‌کربنات باشد.